Witajcie,
Całkiem niedawno udało się wspomóc/przyspieszyć proces twórczy i został ukończony a następnie opublikowany artykuł znanego badacza historii firmy Sheaffer, pana Daniel Kirchheimera. Artykuł powstał w oparciu o dogłębną analizę znanej od jakiegoś czasu kolekcjonerom sprawy W.A. Sheaffer vs . Katz Drug.
Artykuł jest tutaj:
Look_What_the_Katz_Drug_In.pdfWątek z dyskusją na FPN znajduje się tutaj:
KLIKTeza artykułu, oparta m.in. o zeznania upełnomocnionych pozwanego czyli Katz Drug,
(nominalnie sieci aptek, a w istocie wielkopowierzchniowych drogerii i sklepów dyskontowych "wszystko-w-jednym" m.in. z alkoholem, żywymi zwierzętami i ... artykułami piśmienniczymi.),
z których wynika, że Sheaffer usiłował utrzymać jednolite ceny na swoje produkty z najwyższej półki (Lifetime właśnie) w całym kraju i nie pozwalał dealerom na stosowanie nieuzgodnionych z centralą "cen promocyjnych" przez co naruszał zasady wolnej konkurencji, która już wtedy była sprawą szalenie istotną.
Jeśli ktoś nie przestrzegał tych zasad oficjalnej polityki cenowej, to przestawał być oficjalnym dealerem Sheaffer-a. Katz Drug był sklepem, który chlubił się obniżonymi cenami ("king of cut price") na wszystko i miał w swojej ofercie m.in. pióra Lifetime po znacznie obniżonych, w stosunku do katalogowych, cenach. Skąd miał te pióra, skoro nie był dealerem Sheaffer-a i za co został pozwany?
Przykład oferty promocyjne z "Kociej apteki" - Jak widać ceny oficjalne są wprost wymienione w reklamie aby nie było wątpliwości, ile zyskuje klient
Przykładowo: Pióro o wartości 10 dolarów za jedyne $7,19. Jak widać kotek połasił się i na Parker-a
Dilerzy/Sprzedawcy detaliczni "wyprowadzali" towar nieoficjalnie do takich sklepów jak Katz, nie zgłaszając tego do W.A. Sheaffer. Jeśli sprawa się wydawała, albo aby zapobiec ew. problemom na skutek kontroli, zgłaszali czasem również kradzież towaru.
Aby ukrócić "proceder" psucia rynku swoich produktów Sheaffer miał zacząć stosować numery na stalówkach Lifetime aby móc, w razie potrzeby, ustalić od jakiego konkretnie dealera/sprzedawcy detalicznego pióra trafiły do marketów i dyskontów. I aby następnie zakończyć z nim współpracę, odcinając źródło produktów do nieakceptowanej dystrybucji i sprzedaży.
Zdjęcie stalówki z numerem: MacKozinsky
Ale sprzedaż "hurtowych" ilości poza sieć dilerską musiała być źródłem pokaźnych zysków, bo dealerzy zaczęli ... usuwać numer, zapewne zeszlifowując go. W ten sposób pracownicy centrali nie mogli namierzyć gdzie produkty z Fort Madison wyciekają do nieakceptowanego obiegu. A było się czym dzielić, bo w/g poufnej informacji do katalogu z 1928 roku rabat handlowy był spory i wynosił nawet 50% od ceny detalicznej w przypadku zakupu co najmniej 144 sztuk (12 tuzinów) danego modelu.
Co na to Sheaffer? Złożył broń i pogodził się z regułami wolnego rynku? Otóż nie. Wiemy o kilku działaniach, które w zamierzeniu miały być skuteczna kontrą wobec działań dealerów i "dyskontów". Po pierwsze Sheaffer zaczął wybijać numer stalówki również od spodniej jej strony, tam gdzie nie był on widoczny. Dealer i "nielegalny" nabywca nie wiedząc nic o tak ukrytym GPS-ie wpadali w pułapkę producenta, którzy wypowiadał następnie umowę dealerowi (lub karał go w inny sposób). Nawet jeśli z czasem ta praktyka wybijania numerów również na rewersie tarczy stalówki stała się znana, usuwanie numeru było w tym wypadku już nieco bardziej kłopotliwe i wymagało pełnego demontażu pióra, usunięcia fabrycznego woreczka na atrament, wybicia zespołu stalówki i ponownego złożenia wszystkiego razem, co zapewne było już sprawą czasochłonną i kosztowną.
Zdjęcie użytkownika PenFisher z FPN:
Ale to nie wszystko. Wobec praktyki usuwania numerów z "awersu" tarczy stalówki, Sheaffer zastosował również działania odstraszające klientów od korzystania z "wątpliwych" promocji. Mianowicie stwierdzał, iż stalówki z usuniętym numerem nie podlegają gwarancji, gdyż są uszkodzone.
Dzisiaj, szukając informacji m.in. na temat rzeczywistej daty wprowadzenia koloru Black & Pearl do oferty tego producenta, w archiwach lokalnej prasy znalazłem ogłoszenie Sheaffera, które wprost potwierdza wnioski i tezy artykułu Daniela Kirchheimera. To się chciałem pochełpić, że się takie fajne coś udało znaleźć
:
--------- Powyższy artykuł, z piątku 26 października roku 1928 z The Indianapolis News (gazeta wydawana w stanie Indiana) zawiera informację, że wszystkie stalówki Lifetime powinny mieć numer, a jeśli go nie ma, to znaczy, że ktoś go usunął i tym samym pióro takie nie będzie podlegało gwarancji, co przy warunkach wieczystych, 30 albo 25 latach, było stratą nie do zbagatelizowania, zwłaszcza, że producent rozpatrywał rocznie setki tysięcy napraw gwarancyjnych (pozytywnie czyli z kosztem własnym) a więc podchodził poważnie do swoich zobowiązań.
--------------------- Ostatnim wskazywanym w artykule Daniela Kirchheimera działaniem mającym na celu wyeliminowanie drugiego obiegu swoich produktów było pozywanie podmiotów oferujących promocyjne ceny piór Lifetime. Zarzutem było właśnie uszkadzanie stalówek. W przypadku pozwu wobec Katz Drug, W.A. Sheaffer uzyskał najpierw zaocznie zakaz handlu piórami Sheaffer-a nałożony na sieć Katz przez sąd na poziomie stanowym. Jednak firma Katz nie tylko broniła się przed zarzutem "trwałej modyfikacji i uszkadzania" oraz obniżania wartości stalówek ale pozwała Sheaffer-a w sądzie federalnym o próbę naruszania zasad wolnej konkurencji poprzez narzucanie cen i ich bezwzględną kontrolę. I uzyskała pozytywną dla siebie decyzję, de facto potwierdzającą zarzuty "zmowy cenowej" jak by to dzisiaj zostało w mediach określone.
----Sheaffer odwołał się od decyzji sądu federalnego i ostatecznie doszło do ugody pozasądowej ale Katz obracał dalej piórami Sheaffer-a. Autor artykułu spekuluje, że być może, tym razem na podstawie umowy bezpośrednio z producentem.
----Znalazłem jednak artykuł, który jednoznacznie wskazuje, iż Katz nie kupował bezpośrednio od Sheaffera, gdyż w ramach warunków ugody, W.A. Sheaffer nie zgodził się na bezpośrednią sprzedaż a jedynie nabywanie z innych źródeł. W artykule jest też informacja na temat postępowania organów celnych, dotyczącego transportu produktów Sheaffera, który miał płynąc do Rosji, ale udało mu się jedynie dotrzeć do Nowego Jorku i stamtąd trafił do Kansas City, siedziby firmy Katz ...
The Kansas City Star, 23 Lipca 1933, Strona 26
W ten czy inny sposób, jakiś czas później, Katz ponownie miał w ofercie pióra z najwyższej półki (The Kansas City Star, 3 Listopada1935, Strona 65):
----- W trakcie postępowania, rozpoczętego w grudniu roku 1930, syn założyciela firmy, Craig Sheaffer, złożył pisemne oświadczenie pod przysięgą, iż numery na piórach firmy Sheaffer mają jedynie na celu kontrolę odpowiedzialności gwarancyjnej producenta w odniesieniu do poszczególnych produktów, gdyż zakres tej gwarancji zmienia się w czasie i dotyczył w różnych okresach stalówki albo całego pióra i właśnie aby ocenić czy gwarancja się należy konieczne jest prowadzenie ewidencji sprzedanych piór Lifetime i wcale nie chodzi o kontrolę cen detalicznych.
Autor artykułu jest przekonany, że oświadczenie to jest nieprawdziwe, gdyż gwarancja na stalówkę Lifetime została rozszerzona na całe pióro wiele lat wcześniej i potem nie ulegała istotnym zmianom do daty postępowania sądowego.
O tym, że firma Sheaffer istotnie prowadziła szczegółową ewidencję sprzedawanych dealerom produktów ma świadczyć fakt, iż w periodyku dla sprzedawców detalicznych "Retailers Review" publikowano listy numerów stalówek piór, które zostały zgłoszone jako skradzione i wobec powyższego stały się kontrabandą i w przypadku próby ich sprzedaży należy towar zająć a oferującego zatrzymać. Jeśli zaś numer stalówki został usunięty, oznacza to, iż została ona uszkodzona w sposób nieodwracalny i straciła swoją wartość oraz ustało prawo do realizacji gwarancji wieczystej.
W toku rozmowy o w/w sprawie - bo otwarta pozostaje nadal m.in. kwestia od kiedy dokładnie numery pojawiły się na stalówkach (publikacje producenta wskazują na rok 1926, kolekcjonerzy wskazują, że na podstawie piór w jakich te stalówki się pojawiają, możliwe iż był to koniec roku 1925) - pojawiła się publikacja sugerująca, iż W.A. Sheaffer nie był jedynym producentem "kontrolującym" sprzedaż do poszczególnych punktów sprzedaży detalicznej.
Poniżej relacja z wycieczki do fabryki Parkera, sugerująca istnienie takiej właśnie szczegółowej ewidencji. Pytanie czy rzeczywiście tak było? Na razie pytam i nie znajduję potwierdzenia, ale domyślam się, że mogło chodzić o jakieś dane na dokumencie gwarancyjnym a nie oznaczenie samego pióra.
