A linijka to co to niby jest? Mała linia!

_________________
"Kolekcjonerzy mają inną moralność, są jak pszczoły."

no co ty, przecież każdy wie, że linijka to okres w którym linieje pies

Na forum tego nie spotkałem, w życiu codziennym już tak.
Nagminnie używanie liczby pojedynczej przy nazywaniu jednostek miar.
Zęby mnie bolą gdy słyszę dziennikarza mówiącego "prąd o mocy 10 000 Amper" (można wstawić dowolną jednostkę miar) lub, że ktoś coś włancza.
Na Boga, tego uczy się w podstawówce. Nie będę już wypominał pomyłek przy wymienianiu jednostek, choć część osób publicznych często przyjmuję postawę idiotki / idioty , który nie ma pojęcia o naukach ścisłych. Później mamy eksplodujące parówki.
Nie wiem, może to skrzywienie zawodowe, wszak jestem technokratą.
Pamiętajcie by nie włanczać suszarki w wannie bo porond 10 Amper może Was ugotować.

_________________
Przed optymistą życie stoi otworem lecz pesymista wie, który to otwór.

Szanowny Kolego:

Linijka – mały liniał rysunkowy, prosty przyrząd kreślarski o kształcie prostokąta i przekroju trapezu. Najczęściej z naniesioną podziałką mianowaną, jednostronną. Używana do kreślenia linii prostych.

Wiem, że to zabrzmiało trochę tak jakby z pogardą, ale nie miałem złych intencji.

Szanowny Kolego:

Linijka:
1.) - mała linia (linijeczka - jeszcze mniejsza linia)
2.) - okres, w którym linieje pies
3.) - młoda żmija w trakcie wylinki
4.) - żeńska odmiana liniowca
5.) - żona Karola Linneusza
6.) - niedbała wymowa zdania "Li nijaka?"
7.) - (potocznie) przymiar liniowy o dowolnym przekroju


Z pogardą? Wrzuć na luz. Żartujemy sobie.

_________________
"Kolekcjonerzy mają inną moralność, są jak pszczoły."

Ale linia nie może być mała! Może być cienka, bądź krótka, ale na pewno nie mała

Są na tym świecie rzeczy, o których się fizjologom nie śniło.

_________________
"Kolekcjonerzy mają inną moralność, są jak pszczoły."

No ale niestety. Taki już jestem. Nigdy nie odpuszczę.

No nie wiem… jak jadę samochodem i przekroczę ciągłą to zawsze się tłumaczę policji, że mała była i nie zauważyłem

A co do Amper to przesadzasz. Dziesięciu Amperów nas nie zabije, więc wyłanczać nie trzeba

...bo już potem nie wyłonczysz.

O mamo! Panowie pojechali sobie językowo - że tak rzeknę kolokwialnie

_________________

W końcu to temat o błędach, tak?

Ależ czujcie się jak u siebie w domu

_________________

linijka to był także rodzaj końskiego pojazdu terenowego - wąska deska na czterech kołach ciągnięta przez konia lub parę koni ... (bardzo, bardzo, bardzo dawno temu jako pacholę przetowłose jechałem okrakiem na czymś takim... trauma pozostała do dziś... i piękne wspomnienie

_________________
( ಠ ͟ʖ ಠ )

A może — by podążyć śladem Jamesa Joyce’a — to po prostu Lijak w Słowenii? (Pyszna okolica dla paralotniarzy.)

_________________
„You are the Fountain Pen Friend! You are the enemy of the Ballpoints! Exterminate!“

Ale zaszaleliście
A wiedzieliście, że nie mówi się tortilla, tylko tortija? I nie mówi się suszi, tylko susi?

_________________
Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć.

A wiecie że nie mówi się w Będziniu tylko w Będzinie?

_________________
Rzuć mnie wilkom na pożarcie a wrócę dowodząc watahą.

No pewnie, podobnie jak w Lubinie, a nie w Lubiniu

_________________
Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć.

A to z prostej przyczyny: Bo jest w dupie a nie w dupiu

_________________
Rzuć mnie wilkom na pożarcie a wrócę dowodząc watahą.

Właściwie miałam ten przykład w myśli, ale się rozmyśliłam z napisaniem

_________________
Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć.

Z takich rzeczy to mi się najbardziej podoba to:

Ten nasz język trudny jest, bo nie mówi się w Bytomie tylko w Bytomiu.

no i w Tczewiu, z Tczewia

A tak troszkę z innej beczki to mnóstwo ludzi myli kiedy mówimy/piszemy "w" a kiedy "we" (tak samo "z" i "ze")… a to w sumie dosyć proste. Dla ciekawych sznurek do SJP.

A "przyszłem" to już w ogóle jest okropność. Nawet jak to napisałem to skrypt naszego forum mi to podkreślił...

A nie po prostu Ksawery?

Mnie przyprawia o ciarki "perfum" i "pomarańcz".
Natomiast co do "poszłem", to słyszałem na ten temat pewną teorię. Mianowicie wszystko zależy od prędkości (ew. odległości). Jak szybko (albo blisko), to "poszłem", jak spacerkiem (albo daleko), to "poszedłem".

_________________
"Kolekcjonerzy mają inną moralność, są jak pszczoły."

Albo to: ja bynajmniej tak uważam.

_________________
Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć.

Hyc -> http://sjp.pl/hyc

Szyszki masz tu i tam,
wejdź na sosnę, urwij sam,
Fik - myk! Hyc - hyc!
Były szyszki, nie ma nic!

(Fragment "Wiewióreczki" E. Szymańskiego ze strony miastodzieci.pl)

_________________
Warto sprawdzić -->
To już koniec mojego listu. Mam nadzieję, że szybko odpiszesz i powiesz, co o tym sądzisz.

Polecam Dyktanda Stanislawa Lema.
Ponizej dwa fragmenty:

Najszlachetniejszym spośród kręgowców jest padalec.
Żywi się on jajecznicą. Niektóre padalce mają nogi,
ale tak małe, że niedostrzegalne gołym okiem.
Padalec zamierzający przepłynąć ocean kuca na plaży
i koncentracją woli powoduje wyrośnięcie na grzbiecie
masztów i żagli.
Istnieją padalce o takiej sile charakteru, że doprowadzają do
przemiany kiszek w silniki odrzutowe. Jak wiadomo, padalce nie
szybują w przestworzach, ponieważ im na tym nie zależy.
Słuch mają tak bystry, że słyszą dźwięki na kilka godzin
przed ich rozlegnięciem się. Wzrok padalca jest zabójczy dla
skorpionów i małży. Pewne szczepy indiańskie wykorzystywały
przenikliwy wzrok padalców do wiercenia dziur w deskach.
Padalec brzydzi się ludźmi, lecz chętnie zjada małpy
oraz starszych chłopców robiących błędy ortograficzne.

W kałuży krwi leżał trup świeży, lecz sztywny, z wyrazem
zasmucenia na twarzy, której niewiele mu zresztą zostało.
Kula niezwykłego kalibru uczyniła poważne spustoszenia
w jego zębach trzonowych, małżowinie oraz w móżdżku,
który wyciekał teraz miarowymi kroplami na łopuchy
i zeszłoroczny numer “Przyjaciółki”. Wysoko unosił się sęp,
nie śmiąc jednak brać się do posiłku ze względu na obecność
detektywa. Był to mężczyzna w sile wieku, w ubraniu
zniekształconym dziewięcioma rewolwerami,
które wypychały mu kieszenie. Na nogach miał adamaszkowe
cichostępy z patentowym zatrzaskiem. W lewej ręce trzymał nóż,
a w prawej widelec. Jego kraciasty kaszkiet miał w daszku peryskop,
a fular na szyi, sporządzony z włosiennicy, był bogato haftowany
złotem. Jeden tylko mankament dostrzegłby baczny obserwator
w postaci detektywa: był bez spodni, ponieważ na odgłos strzału
wybiegł ze swej sadyby, w której spożywał właśnie barszcz
z uszkami. Jak wiadomo, potrawę tę należy jeść dwoma sztućcami
i koniecznie bez spodni. Rozejrzawszy się, detektyw dostrzegł
tajemnicze błyśnięcie w pobliskim stogu siana.
Wyraz dogłębnej mądrości prześwietlił mu lica. Kopnął trupa,
który rozleciał się na kawałki, był bowiem wypchanym manekinem.
Detektyw pojął wszystko, ujrzawszy błysk, który powiadomił go
o tym - to błyszczała porzucona igła, którą pracowicie zszyto
fałszywe truchło.

_________________
http://www.dreamfloorstudio.com
[...] Z drugiej strony ciężko zrobić pasiaty atrament w gwiazdki - Dexter